नियोजित वेळेच्या आधीच पाऊस पडायला लागला आणि त्यामुळे पावसाच्या कविताही वेळेआधीच येऊ लागल्या ! वाचू या काही पावसाच्या कविता….
— संपादक
१. ढग (पंचाक्षरी काव्य रचना)
ढग फुटली
शाळा सुटली
पाऊस येता
चिंता मिटली
काळे जलद
मनात भय
देतो पाऊस
कृषी निर्भय
श्वेत रंगाचा
रिकामटेके
गर्जना करी
उष्णता फेके
रंगाने काळा
आवडे सर्वा
विश्वाची करी
सदैव पर्वा
बाण मारतो
वरुन राजा
पाऊस येता
बेडूक बाजा
चाहूल देतो
पाऊस ढग
उष्मा भूगर्भी
उतरे रग
ढगांची दाटी
मनी काहूर
पाऊस गर्जे
सप्ताचे सुर
चार महिने
कुठे लपतो
ढगो पाऊस
फुका राबतो
ढगांची शाळा
नभी भरते
इंद्रधनूष्य
मनी कोरते
— रचना : सौ शोभा कोठावदे. नवी मुंबई
२. काय राव, या पावसाची तऱ्हा !
मिठीत घेऊन, कुरवाळावा जसा
मस्तीत येऊन, धुसमुसळेपणा तसा
श्रावणातल्या ऊन-पावसाचा हा, लपंडाव जसा
काय सांगू राव, या पावसाची तऱ्हा…
हा पाऊस, जसा की हो रावांसारखा
डोळ्यात नशा, वाटे उतावळा सखा
नभातून कोसळणाऱ्या, कठीण गारासारखा
काय सांगू राव, या पावसाची तऱ्हा…
कधी बेभान बरसून, तनाला भिडणारा
कधी रुक्ष होऊन, पाठ फिरवून जाणारा
कधी कोसळून, नद्यांना तृप्त करणारा
काय सांगू राव, या पावसाची तऱ्हा….
दाटूनी मेघ, कडाडती वीजा आकाशी
वाऱ्या सोबतीने, जाशील दूर अवकाशी
वाट पाहते, कधी येशील धरतीपाशी
काय सांगू राव, या पावसाची तऱ्हा….
–– रचना : सौ.वर्षा महेंद्र भाबल. नवी मुंबई.
३. वळीव पाऊस
तुला विसरण्यासाठी प्रयत्नांची पराकाष्ठा करतेय
पण कसे सांगू तुला अधिकच कासाविस होतेय
वक्ष सोडून डोळी धडधडते ह्रदय आणि धडपडत मन
शोधतच फिरतं रहाते भावनांचे धन
रडावेसे वाटतं एकांती हमसून हमसून
पण अश्रूच बसलेत दडी मारून रूसून
ठेच लागलेली ही जखम अति खोल
कशी सावरू स्वतःला सख्या, आता बोल
तहान भूक जाते हरपून डोळ्यात एकच आस
तू असशील कुठे तरी माझ्या आसपास
तप्त ग्रिष्मी ऊन्हाने चातक कासाविसतो
निसर्ग किमया भारी वळीव पाऊस वर्षतो
पहिल्या पावसामधी भेटे माझा जीवलग
तहान भूक हरपून मिटे जीवाची तगमग
— रचना : आशारेखा. कोल्हापूर
— संपादन : देवेंद्र भुजबळ.
— निर्माती : सौ अलका भुजबळ. ☎️ 9869484800