इटस् स्प्रिंग !!

गुलाबी थंडीतून उन्हाला जाग येते आणि सगळं वातावरण पालटू लागतं. इतके दिवस ढगांची, धुक्याची छान दुलई घेऊन झोपलेला निसर्ग आळोखे पिळोखे देत हळुहळू डोळे चोळत उठू लागतो. सूर्याला बघून गालातल्या गालात हसू लागतो. आकाशातल्या धुसर लाटांना जणू निळं चैतन्य स्पर्शुन जातं. हिरवाईला जाग येऊ लागते. शिशिराच्या पानगळीची निराशा गोठवत वसंत नव्या दिमाखात आपलं रुपडं सजवायला घेतो.

अगबाई ! रॅाबिन पहा कसे लोभस दिसतात ! रॅाबिन पक्षांचा थवा इकडून तिकडे उडू लागतो. छोटे तपकीरी पोटाचे हे पक्षी घरटी बांधायला घेतात. येणाऱ्या चिमुकल्यांच्या सुरक्षिततेसाठी धडपडू लागतात. लाल चुटूक कार्डीनल्स वेगाने उडतात. खारी सुद्धा शेपटी सावरत लाकडी कुंपणांवरून लगबगीनं इकडून तिकडे पळू लागतात. इवले इवले ससे कापसाची पांढरी शेपूट उंचावत कानोसा घेतात. मुलखाचे भित्रे ! जरा चाहूल लागली की पळालेच म्हणून समजा.

इतके दिवस रूक्ष भासणारा आसमंत सारी मरगळ दूर सारून अंग अंग स्वच्छ करू लागतो. अजुनही थोडी थंडी रेंगाळत असते तरीही पिवळ्या गुलाबी चाफ्याच्या ओठांवर स्मित झळकू लागतं. त्याला खुणावत डॅफोडील्सही प्रसन्न हसू लागतात. ट्यूलिप सुद्धा आता मागे रहात नाहीत. पिवळ्या, गुलाबी, लालचुटूक रंगी कळ्या लाजेने चूर होतात. बघणाऱ्यांच्या मनातही त्याचे नवे रंग उमलू लागतात. सर्वत्र उत्साह भरून राहतो.

हवाही जरा तापू लागते, कोवळी पोपटी पालवी काष्ठवत फांद्यांच्या अंगाखांद्याशी लगट करू लागते. चिमण्या, कार्डीनल, साऱ्यांचा किलबिलाट प्रसन्न सकाळ घेऊन येतो. सुकलेलं वाळलेलं गवत हिरवं हिरवं होऊ लागतं. किती ती उर्जा ! स्वच्छ चमकणारं उन, हिरवं मऊ मऊ गवत. कडेला झुलणारी पिवळी धमक डॅफोडील्स.
Wordsworth च का, आपल्या प्रत्येकाला मोह पडावी अशीच.

निसर्ग रूप पालटू लागतो तशी माणसांमधे, घरामधे दुकानांमधे सर्वत्र एक ओढ लावणारं वातावरण तयार होतं. दिवाळीला कसं आपण घरं साफ करायला घेतो, तसंच साफसफाईला सुरवात होते. जागृत झालेली आशा पकडून ठेवण्यासाठी सर्वांची धडपड चालू होते. खरेदीच्या उत्साहाला उधाण येऊ लागतं. घर सजवायची अहमहमिका लागते. काय करू नि काय नाही ? असच काहीसं गृहीणींना व पुरषांनाही होऊ लागतं. इतके दिवस मनात दाबून धरलेल्या इच्छा मासोळीगत पाण्यातून सूर्रकन् वर येतात.
क्षणभर त्या रंगीबेरंगी चमकदार दर्शनानं नवी सळसळ होते. आनंदाचे तरंग सर्वदूर जातात.

घरं सुद्धा कशी लखलखीत होऊन नव्या ऋतुच्या तयारीत नटूनथटून बसतात. आपला पाडवा ही अगदी बरोबर येतोच. खऱ्या खऱ्या वसंताची उत्साही कारंजी घेऊन सर्वांना चिंब करायला. नवीन संवत्सर चालू होतय हे बाहेर फुलणाऱ्या निसर्गातून ठायी ठायी दिसतं. जांभळी, गुलाबी हायसिंथ कित्ती कित्ती मोहक दिसतात काय सांगू ?

गवतालगत येणारी इवली इवली व्हायलेट फुलं चित्त आकर्षुन घेतात. सौंदर्याची लयलूट नजर जाईल तिथपर्यंत दिसते. डॅागवूड, चेरी चे वृक्ष फुलांनी डवरून येतात. त्याच्या पाठी पाठी पालवी. मनमोहक नजारा. उगीच नाही चेरी ब्लॅासम म्हणत ! असं वाटतं अरे काय सारीकडे सुखाची लयलूटच. हे चिरकाल राहणार अशीच भावना सतत वर येते. सुखात आकंठ बुडालेल्या माणसास क्षणभंगुरतेचा विसर पडतो. हे थोड्या काळाकरताच आहे. पण एक मन म्हणतं थोडं तर थोडं उपभोग घ्यायलाच हवा.

मनात जागलेली आशा स्वस्थ बसू देत नाही. ज्याच्या त्याच्या तोंडी इटस् स्प्रिंग ! अशी हास्यलकेर निनादत असते. इतरे दिवस वाट पाहिलेलं स्वप्न सत्यात उतरत असतं. वसंताचा दिमाख काही न्याराच बरं का !

मग येणारा उष्ण उन्हाळा त्याआधीचा हिमपसारा आणि बर्फात उमलणाऱ्या ब्रह्मकमळाप्रमाणे उमललेला हा वसंत !! अहाहा ! सुखद गारवा, स्वच्छ उन, निळंशार, ढगविरहीत नितळ आकाश, हिरवी कंच पाने, बहरणाऱ्या वेली, विहरणारे पक्षी, बागडणाऱ्या खारी, ससे सारचं उत्साहं फुलवणारं !

निसर्गचक्राचा परिणाम मानवी मनावर निश्चितच होतो. कदाचित् आपल्यातली स्पंदनं त्या विशाल शक्तीशी एकरूप होत असावी. तदाकार पावत असावी आणि ते चैतन्य आपल्यातही झिरपत असावं. पेशीपेशीत रोमारोमात चैतन्य बहरून येत असावं. ….

– लेखन : शिल्पा कुलकर्णी. अमेरिका
– संपादन : देवेंद्र भुजबळ. ☎️ 9869484800