कशी अचानक माझ्या मधली मीच हरवले होते
नजरेमध्ये तुझ्या नव्याने मला गवसले होते
सुटल्यानंतर हात आपले मी धडपडले होते
पाहिलेस तू वळून तेंव्हा मी सावरले होते
जगण्यासाठी स्वप्न चांदणी मला हवीशी होती
एक काजवा मुठीत माझ्या धरून बसले होते
तू नसताना काळोखाची वाटत भीती होती
निशाचरांशी नाते तेंव्हा घट्ट जोडले होते
फुले सुगंधी उधळलीस का तिरडीवरती माझ्या.. ?
मनास माझ्या प्रश्न हजारो तेंव्हा पडले होते
सोबत नव्हते कुणीच जेंव्हा मदत पाहिजे होती
खांद्यावरूनी नेण्यासाठी सगळे जमले होते
चोची सोबत मला दिलेला चारा मुबलक होता
घरटे होते पण ज्यावर ते …झाड तोडले होते
– रचना : स्नेहलता झरकर-अंदुरे. उस्मानाबाद
– संपादन : देवेंद्र भुजबळ. ☎️ 9869484800
