जगू या आनंदाने !

एकदा का आपण रिटायर झालो की, शक्यतो आपल्या ऑफिस ग्रुपशी तसा काही संबंध रहात नाही. पण त्या सगळ्यांची आठवण येतच असते. ऑफिसची सुद्धा आठवण येते. काय छान होते ते सोनेरी दिवस, म्हणत आपण आठवणीत रमतो.

तर अशाच आम्ही एमटीएनएल मधून रिटायर्ड झालेल्या आम्हा मैत्रिणींचं दुसरं स्नेहमिलन नुकतंच खुप जल्लोषात पार पडलं.

ऑफिसच्या आठवणी जाग्या करत, गाणी, कविता वाचन, कराओके, फॅशन शो, डान्स मध्ये सहभाग घेऊन खुप उत्साहात, एकमेकात समरस होऊन हे स्नेहमिलन साजरे केले गेले. सर्व जणींच्या उत्साहाला अगदी उधाण आले होते.

ज्या वेळेस ‘रिटायरमेंट डे’ साजरा करायचा ठरलं त्या दिवसा पासून आपापल्या w’app ग्रुप वर मेसेज/कॉल करून सख्यांनी यायचे कबूल करून, कधी एकदा प्रत्यक्ष भेटतोय असे झाले होते. तसं सोशल मीडियामुळे आपण एकमेकांना भेटत असतोच पण प्रत्यक्ष भेटण्याचा आनंद काही औरच असतो.

आमच्या स्नेहमिलन कार्यक्रमाला गणेशवंदनाने सुरवात झाली. नंतर गेल्या वर्षीच्या स्नेहमिलनाचा आढावा घेऊन, मनोगत, कविता वाचन, कराओके, ऑफिस च्या संपूर्ण कार्यकाळ च्या प्रवासावर आधारीत एक नाटिका सादर झाली.

फॅशन शो, डान्स, आणि रिटायर झाल्यावरही स्वतःची प्रगती करणाऱ्या महिलांचा सत्कार आणि हेही नसे थोडके म्हणत, वय वर्ष फक्त 62 पार केलेल्या, आमच्या सखीने, सौ सुरेखा गावंडे हिने सादर केलेल्या दोन लावण्यानी, झुमका शोधायला भाग पडणाऱ्या स्मिताने केलेला डान्स ने तर कार्यक्रमाची लज्जत वाढवली.

मनोगत, कविता सादर करताना, कराओकेवर गाणी गाताना, नेहमी शांत असणाऱ्या महिलांनी अतिशय उत्तम कविता आणि गाण्याचे सादरीकरण केले.

स्नेहमिलनवर आधारित आणि मनमोकळं जगा या विषयावर पूर्णिमा ची कविता, मानसी दागिना कसा असावा, तर सुप्रिया आणि स्मिता या सर्वांनी केलेल्या कविताना उपस्थितांनी टाळ्यांच्या गजरात दाद दिली. यामुळे त्यांचा धाडसीपणा आणि त्यांच्यात असलेले सुप्त गुण सर्वांना समजले.

ऑफिस मधील कार्यकाळ यावर आधारीत नाटिका सादर करताना प्रत्येक संवादाला हास्याची दाद मिळत होती. तर फॅशन शो साठी उपस्थित सर्व महिलांना सहभाग घेण्यास सांगितलं गेलं. सगळ्यांनी नटकत मुरडत ‘ये है जलवा’ या गाण्यावर मनसोक्त फॅशन शो एन्जॉय केला.

‘चंद्रा च्या लावणीवर, झुमका गिरा रे’ या गाण्यावर डान्स सादर करताना, शिट्या आणि टाळ्या वाजवून सर्वांनी मनमुराद दाद दिली. तर वर्षपूर्तीनिमित्त केक कापल्यावर सर्वाची पावलं गाण्यावर थिरकली.

सर्व सख्यानी मनसोक्त नाचून मनमुराद आनंद घेतला. हे पाहताना डोळ्याचे पारणे फिटले. केवळ या स्नेहमिलनामुळे सर्व पुन्हा एकदा एकत्र भेटलो याचा आनंद प्रत्येकीच्या चेहऱ्यावर ओसंडून वहात होता.

रिटायर झाल्यावर स्वस्थ न बसता स्वतःची प्रगती केलेली आमची सखी सुरेखा, जिचे ४ कविता संग्रह प्रसिद्ध झाले आहेत तसेच एक कविता शासनाने विद्यार्थ्यांच्या अभ्यासक्रमात समाविष्ट केली आहे.  मराठी पिक्चरसाठी गाणीही लिहिली आहेत आणि अनेक पारितोषिकांची मानकरी असलेली सखी सुरेखा, दुसरी सखी सौ वर्षा महेंद्र भाबल हिने तिचे आत्मकथन “जीवन प्रवास” पुस्तक रूपाने प्रसिध्द केले तर तिसरी मी स्वतः (सौ अलका भुजबळ) ‘न्यूज स्टोरी टुडे’ या वेबपोर्टलची निर्माती आणि  प्रकाशका ची नविन जवाबदारी स्वीकारली म्हणून अशा तिघींचा सत्कार आणि कौतुक करताना निवेदिका जयाचे शब्द अपुरे पडत होते.

ग्रुप ग्रुपचे फोटो मोबाईल कॅमेरे क्लिक करत होते. तर काहीजणी गळाभेटी मध्ये रंगून गेल्या होत्या.
संपूर्ण कार्यक्रमाचे निवेदन जया ने अतिशय रंगतदार, छान शब्दसंपदा वापरून केले.

सर्व सख्या जेवण झाल्यावर, पुन्हा पुन्हा लवकरच भेटू या, असं म्हणत होत्या. पण…. हॉल मधून कुणाचाच पाय निघत नव्हता.

या स्नेह मिलनाची आठवण म्हणून सर्वांना ट्रॉली बॅग गिफ्ट म्हणून देण्यात आली. ही बॅग घेऊनच आपण सगळे पिकनिक ला जाऊ या असे एकमेकींना आश्वासन देत सर्वांनी एकमेकींचा जड अंःतकरणाने निरोप घेतला.

हे सर्व स्नेह मिलन आपण पुढील लिंक वर क्लिक करून पाहू शकता.

आपल्या प्रतिक्रिया अवश्य कळवा.

– लेखन : सौ अलका भुजबळ. ☎️ 9869484800