पहिल्या पावसात भिजताना
विसरपडे सार्यांचा नकोत कोणी सोबती,
वा बोलणे आईचे, बाबांचे
घामोळ्यासाठी भीजू दोघी ||१||
मृद् गंध दरवळे आसमंतात
टपोरे थेंब तोंडात घ्यावे
थंड स्पर्श पाण्याचा हुडहूडी भरे
विजांचा होता कडकडाट धुम पळावे ||२||
गोठ्यातली जागा सुरक्षित
वार्याच्या वादळात टपटप पडती आंबे
वेचण्यासाठी होती भांडणतंटे
कधी सुकी डहाळी पडता सर्व थांबे ||३||
हिरव्या कुरणावर टोल पकडूनी
माश्याच्या गळास लावता मिळे मासा
कदाचित बेडकाचे पिलू गवसे
पण सत्य उलगडता सगळे हसा ||४||
गमबुटात बसे साप म्हणोनी
लपवालपवी बुटांची करती
कौलारातून थंड थेंब तोंडावरी
गरम चणे, शेंगदाणे रोज मिळती ||५||
— रचना : अंजली सामंत. डहाणू
— संपादन : देवेंद्र भुजबळ.
— निर्माती : सौ अलका भुजबळ. ☎️ 9869484800
लहानपणाचा पाऊस आठवला मॅडम.. खूप छान कविता🌷