मन कंजूस कारं झालं
भावना मेल्या
आठवणी आटल्या
असं कारं झालं.
दाद देणारे मन
कुठं हरवलं
शोधू कुठे याला
मन वाऱ्यासारखं फिरलं
मन मेलं त्याचं
जीवन नाही उद्धारलं
एका अहंकाराने
कुठं नेऊन ठेवलं.
मन माझे कंजूस
मन माणिक
मन ही मोती
ती जीवन ज्योती
ती विझेल कधी
उजळेल कधी
कुणी नाही जाणती
रोज शरीर धुये
साबून पाण्यापरी
मन असेल रोगी
साबुन काय करी
जो मन धोई
त्याचे विचार निर्मळ होई
निर्मळ मन हे
किल्ली उन्नत जीवनाची
व्यापक मन कर माणसा
व्यास वाढेल कीर्तीचा
मनातून वजा कर
वाईट भावनांचा रे भार
होईल तुझ्या जीवनाचा
चौफेर जय जयकार
चूक घडली जरी
जो पश्चाताप करी
त्यानेच त्याच्या
मनाचे मोल ठरी
राहील रे हे तुझे कर्म इत्तरा परी
राग, लोभ, मत्सर जो मनी नाही धरी
मला सांगा हो कौतुक करणारे मन कुठं मेलं
मला सांगा हो पाठीवर थाप देणारे हात कुठं गेलं
जरी वैरी चांगले कार्य करी
त्या परी जो टाळी जरूर मारी
त्याची कीर्ती हो जगी फिरी .
नको होऊ रे भुईवर भार कर प्रेमाचा व्यापार
समजून घे रे या जगाचा तू सार
– रचना : विनोद भांडारकर
– संपादन : देवेंद्र भुजबळ. ☎️ 9869484800
