आमच्या बागेत काल मोगऱ्याची अगदी थोडीच फुले आली होती. फुले जास्त आलेली असली की मग माझी जाऊ आमच्या घरातील विठ्ठल रखुमाईच्या फ्रेमसाठी हार करत असते. पण फुले जरी थोडीच आली होती तरी तिला काही हार केल्याशिवाय चैन पडत नव्हते. मग त्यादिवशी हार अगदी छोटासाच होणार होता. तिने म्हणून अगदी छोटासाच दोरा ओवून फुले ओवायला सुरवात केली. मी म्हणलं, “अग, एव्हढा छोटा हार केलास ना तर देवांचे चेहरे दिसणार नाहीत. त्यापेक्षा वरचा दोरा थोडा मोठा घे म्हणजे फुलांची बाजू देवांच्या पायाशी येईल, त्यांचे चेहरे दिसले की पूजा करायला छान वाटेल..’
हे झाले एक उदाहरण…
दुसरे एक उदाहरण देते..
आमच्याकडे माझ्या नातवाला खेळायला म्हणून एक घर आणले आहे.. फोल्डिंगचे.. मेणकापडाचे..ते जोडले की जवळ जवळ ते साडे तीन ते चार फूट उंचीचे होते. त्याला एक दार आहे. त्या घरात शिरताना त्याला रांगत रांगत आत जावे लागते. तो आत बाहेर करतो सारखे.. आत जाऊन वस्तू मांडतो. मग त्याचे आज्जो आणि तो दुकान दुकान खेळतात..पण सांगायचे म्हणजे काय तर ते जोडलेले घर, साडे तीन ते चार फूट होत असल्याने मग आम्ही घरातील माणसे समोरासमोर कोचावर बसलेलो असलो तर एकमेकांचे चेहरे अजिबात दिसत नाहीत. आणि मग खूप irritate व्हायला होतं..
कारण आपल्याला बोलणाऱ्या माणसाचा चेहरा दिसायला हवा असतो…
आता तिसरे उदाहरण देते..
आपण एखाद्या प्रेक्षागृहात जातो. चांगली जागा पकडतो. मध्यातली .. बरोब्बर स्टेज च्या समोर बसता येईल अशी..नि मग कार्यक्रम चालू व्हायच्या वेळेला अगदी एखादा उंच माणूस नेमका आपल्या आधीच्या ओळीत, अगदी आपल्या पुढ्यातच येऊन बसतो. कार्यक्रम चालू होतो, आणि मग आपल्याला त्या कलाकाराचा चेहराच दिसत नाही. आपण मान आडवी तिडवी करून त्या कलाकाराचा चेहरा पहायची खूप धडपड करतो..पण तो दिसला नाही की आपली विलक्षण तडफड होते.
आणि आता चौथेही उदाहरण देते..
एखाद्याचे अकाउंट असते आपल्या whats app वर…. त्याचा dp. असतो त्यावर..बहुतेक करून लोकं आपल्या स्वतःचा, त्यात ही तरुण नसल्यास
तरुणपणीचा एखादा☺️ फोटो dp म्हणून लावतात. कारण चेहरा ही आपली आयडेंटिटी असते. त्यादृष्टीने प्रत्येक माणसाचा चेहरा हा जणू त्याच्या मनाचा आरसाच असतो.
आणि या चेहऱ्यांमध्ये विविधतासुद्धा किती…? जगात अब्जावधी माणसे आहेत. सर्वांनाच नाक, कान, डोळे, दात, ओठ, कपाळ आहेच की..! पण प्रत्येकाचा चेहरा दुसऱ्यापासून वेगळा..कधी कधी आपल्याला काही चेहऱ्यांमध्ये साम्य आढळते, पण तरीही त्या व्यक्ती अगदी 100 टक्क्यांनी एकसारख्या कधीच नसतात.. अगदी जुळ्या भावंडांचाही याला अपवाद नाही..
स्वतःच्या चेहऱ्यावर आपले खूप प्रेम असते. आणि म्हणूनच आरशात पहात आपले प्रतिबिंब न्याहाळणे प्रत्येकालाच आवडते.
माणसाचे हे स्वतःवरील प्रेम जसे कमी कमी होत जाईल, तसा तसा त्याला इतरांच्या सौंदर्याचा साक्षात्कार होऊ लागेल !
आपला चेहरा हे आपल्या स्वभावाचेही प्रतिबिंब असते.त्यामुळे प्रत्येकाचा चेहरा जसा वेगळा, तसा त्याचा स्वभावही..!
पक्षांच्या बाबतीत बोलायचे झाले तर मात्र त्यांच्या चेहऱ्यांमधे खूप जास्त प्रमाणात साधर्म्य दिसून येते.. त्यांचे चेहरे निदान आपल्यापैकी बऱ्याच जणांना खूप सारखे वाटतात. अपवाद जाणकारांचा ! त्यामुळे पक्षांच्या भाव भावनांमध्येही माणसाच्या भावनां इतक्या संख्येने छटा नसाव्यात..
काही चेहरे मात्र खूप फसवे असतात..कारण काही माणसे आपल्या चेहऱ्यावर मुखवटा पांघरतात. कधी आपले दुःख लपवितात, तर कधी स्वतःचा मूळ स्वभाव लपविण्यासाठी, व दुसऱ्याला अगदी आपला चांगुलपणाही दाखविण्यासाठी मुखवटा घालतात.
चेहरा कोणा एखाद्याचा हसरा नसेल, नॉर्मल नसेल, तर मग अशा वेळेला मात्र आपण चेहरा शब्द न वापरता ‘तोंड’ शब्द वापरतो.. म्हणजे, ‘काय तोंड वाकडं करून बसली आहेस’ किंवा तोंडं वेडी वाकडी करत बसू नका वगैरे..
चेहऱ्यावरून एखाद्याच्या खाणाखुणाही सांगितल्या जातात.’..
“ती नाही का.. गोल चेहऱ्याची. गोरी.. जाडी..वगैरे वगैरे..”
एखाद्याचा चेहरा तरतरीत, एखाद्याचा सुंदर, एखाद्याचा हसरा, एखाद्याचा मिस्कील, एखाद्याचा गंभीर, एखाद्याचा मादक, तर एखाद्याचा सात्विक !…
एखाद्या ला काही विशिष्ठ कारणामुळे तेज येते चेहऱ्यावर.. एखाद्या डोहाळतुलीच्या चेहऱ्यावर सातव्या आठव्या महिन्यात तेज येते. वृद्ध माणसांच्या चेहऱ्यावरही विशिष्ठ तेज दिसून येते.
काही माणसांच्या चेहऱ्यावर त्यांच्या झपाटलेपणातून आलेले तेज दिसून येते..त्या एखाद्या छंदासाठी झोकून देऊन काम करीत असतात. तर एखाद्याचा चेहरा त्याच्या आध्यात्मिक साधनेमुळे तेजस्वी झालेला, उजळून निघालेला दिसून येतो.
मग आपणच आता ठरवू या आपल्या चेहऱ्याला आता कोणते विशेषण लावून इतरजनांनी ओळखावे ?….
विचार करा बरं का याचा.. नाही तर स्वतःचा चेहरा लपवाल..!🤣
– लेखन : अनुराधा जोगदेव.
– संपादन : अलका भुजबळ. ☎️ 9869484800
