सुरंगीचा वळेसार
आठवता बालपण
सारे मोठे झाले तरी
नाही विसरत क्षण….१
दरवळ सोडतोय
आसमंत भारावून
पसंतीस उतरतो
चटक्यात पित उन….२
वसंताचा गंध म्हणे
सांडलाय देहावर
म्हणूनच चढतोय
अलगद देवावर ….३
पित रंग लेवुनिया
झाकोळतो सर्व काया
झाडावर कळी पहा
पसरली गर्द छाया…..४
दोन महिन्यांचा खेळ
सरणारा कालावधी
जोमातून आले पिक
मन हरवले कसे कधी….५
ऋतूराज वनी येतो
बहरून रानोमाळ
आनंदाची पखरण
पायी निनादती चाळ…..६
केशराची लयलूट
करा बरं दोन्ही हात
सुरंगीचा वळेसार
करतोय बरसात……७
मोहवून गेले मन
शोधतेय ताजेपणा
सुरंगीचे झाड उभे
दिमाखात ताठ कणा…८
चैतन्याची अनुभूती
जाता झाडाखाली येते
वर्षभर वाट पाहा निराशेला दूर नेते….९
लगडल्या कलिकेला
पुसतोय मधुमास
मकरंद चाखण्यास
मधमाशी येई खास…. १०
इटुकल्या पिटुकल्या
दिसतात कळ्या छान
पानोपानी दडताना हरपले त्यांचे भान….११
वृक्ष माहेरची साक्ष
आठवणी ताज्या करी
विकतचा घ्यावा हार
वर्षातून एक तरी…..१२
निरागस मन ओढे
पाहताच असे फूल
कुतुहल चाळवत
घालतेय कशी भूल…१३
हरवल्या क्षणांसाठी
सुचलेल्या चार ओळी
सुरंगीच्या फुलासह
बांधलेय शब्द मोळी….१४
सुकलेल्या गजऱ्याला
अत्तराचा यावा वास
झुलताना झुल्यावर
इथे तिथे सहवास …१५
किती घ्यावी हार वेणी
वळेसारा तोड नाही
कोकणच्या भूमिसाठी
रानमेवा सर्व काही…१६
— रचना : सौ माधवी ढवळे. राजापूर, जि. रत्नागिरी
— संपादन : देवेंद्र भुजबळ. ☎️ 9869484800