नक्षत्रांचे झुंबर स्वप्नी एक एक उमलतांना
झुंबर झुबके बहाव्याचे आठवात त्या झुलतांना !
निशिगंधाची रोजनिशी ती परिमल दरवळणारी
सुखदुःखांच्या भावनांची मनांत पाने उलगडणारी
वसंतातले कोकिळ कूजन भान हरपणारेच जणुं
आठवांचे पुंजके हे शेवरीचा कापूस जणुं !
गाज समेवर निनादताना मन शांत शांत होते
वाळूवरच्या पुळणीवर ही मन पिंगा घालत असते !
निसर्ग नाते जुळून येते क्षणात कधी ते लुप्तही होते
काजव्यांची चमचम पाहता तीच तर प्रचिती येते !
कोकिळचे ते कुहू कुहू पंचम कानी गवसलेला
स्वरात माधुर्य इतुके की भान जणुं हरपलेला !
पौर्णिमेच्या उज्वल रात्री चांदचांदणे विखुरलेले
शीतलतेच्या छायेमध्ये स्वप्नंतरंग जपलेले !
मनमोहक मदमस्त असा की दरवळ वनी पसरलेला
आयुष्याच्या वाटेवरती वसंत असा फुललेला !
जपावा निसर्ग असाचि हा मनांत कायम कोरलेला
गोड गुलाबी स्वप्नांमधला अवखळ वारा चेतवलेला !
देणे घेणे त्याचे आपुले ज्याचे त्याचे भान असे
मनी रंगतो वसंत तेव्हा ते प्रतिसादातले कवडसे !
– रचना : सुनील चिटणीस. खेड – रत्नागिरी
– संपादन : देवेंद्र भुजबळ. ☎️ 9869484800