संदुकीतून होता डोकावत
खुणावत होता नजरेला
स्पर्श होताच तनास
स्मृतिगंध की हो दरवळला !
रंग त्याचा मोरपिशी
वेलबुट्ट्यांची त्यावर नक्षी
नाचती मोर पदरावरी
स्पर्श होताच झाले वेडीपिशी !
नवलाईचे सण साजरे
केले तयाच्या साक्षीत
गंध कुंकू अन् अत्तराचे
सुवास त्याच्याच समवेत !
चाहूल बाल हुंकाराची
साजरी केली तव स्पर्शाने
मन झाले पिसापरी
त्याच्याच कल्पनेने !
रेशमी उभे आडवे धागे
माहेर सासर जोडणारे
तनमनाला फुलविणारे
नवनात्यांना बांधणारे !
आता आहेस तू कोपऱ्यात
असंख्य साड्यांच्या ढिगाऱ्यात
पण सर नाही त्या साऱ्यांत
सुखद दिवस रेंगाळती मनांत !
– रचना : मेधा जोशी. ठाणे.
– संपादन : देवेंद्र भुजबळ. ☎️ 9869484800