‘ओठावरलं गाणं’ ( ५६ )

नमस्कार 🙏 “ओठावरलं गाणं” या सदरात सर्व रसिक श्रोत्यांचं मनापासून स्वागत. संत तुकाराम, नामदेव, भक्त प्रल्हाद, मीराबाई, कबीर या सर्वांची परमेश्वरावरील श्रध्दा आणि भक्ती एवढी श्रेष्ठ दर्जाची होती की आपल्या भक्तांना दर्शन देण्यासाठी प्रत्यक्ष परमेश्वराने भक्तांच्या घरी जाण्याचे कष्ट घेऊन त्यांना त्यांच्या कामात मदत केली. संत जनाबाईची परमेश्वरावरची श्रध्दा आणि भक्ती एवढी श्रेष्ठ होती की भगवान श्रीकृष्णांनी तिला देखील तिच्या कामात मदत केली. कविश्रेष्ठ मधुकर जोशी यांनी ज्या गाण्यामध्ये हे सांगितलं आहे त्या गाण्याचे शब्द आहेत –

सोडून वैभव मंदिर अपुले सोडून द्वारा पुरी
दळीतसे देव जनीच्या घरी

आपल्या द्वारकापुरीचं वैभव बाजूला ठेवून, तसंच मानवानं भगवंतासाठी बांधलेलं वास्तव्य करण्याचं आणखी एक ठिकाण म्हणजे त्याचं मंदिर….. हे सगळं सोडून आज भगवान श्रीकृष्ण जनाबाईला तिच्या घरी येऊन मदत करतायत. जनाईसोबत भगवंतही जात्यावर बसले आहेत आणि तिचं काम हलकं करतायत.

शामल कोमल कांती सुंदर
तांबूस शोभे जरि पीतांबर
तन्मय होऊन हरी गातसे ओवी जात्यावरी

रोज मंदिरात दिसणारी श्रीकृष्णाची गोजिरवाणी मूर्ती पाहून आपलं मन प्रसन्न होतं. आपल्या चेहऱ्यावर सदैव प्रसन्न स्मित ठेवणाऱ्या भगवान श्रीकृष्णांच्या कोमल कांतीला शामल वर्ण शोभून दिसतो आहे. तांबूस रंगाचा जरतारी पीतांबर नेसल्यामुळे तर भगवंताचं रूप अधिकच खुलून दिसतं आहे. जात्यावर दळण दळत असतानाच भगवंत देखील जनाईच्या आवाजात आपला आवाज मिसळून ओवी गाण्यात तल्लीन होऊन गेले आहेत. भगवान श्रीकृष्ण जनीसोबत जात्यावर बसले आहेत, ओवी गातायत आणि त्याच भगवंताचं गुणगान करण्यात तल्लीन झालेल्या जनाबाईला मात्र या गोष्टीचं भान नाहीये.

गहिवरलेले डोळे मिटूनी
श्रीकृष्णाची मूर्ती स्मरोनी
नाम तयाचे ओवीतून ती गुंफे सुमनापरी

श्रीकृष्णाचं नामस्मरण करत कामं पूर्ण करणं हा तर जनाईचा रोजचाच परिपाठ होता. त्यामधे एकही दिवस खंड पडत नसे. श्रीकृष्णाच्या नामामध्ये, ओव्या गाण्यामध्ये रंगून गेली तरी जनाईचे हात मात्र सराईतपणे काम करत असत. आपण जसा देवाला फुलांचा हार घालतो तसाच कृष्ण नामाचा हार जनाई मानस पूजा करतांना आपल्या ह्रदयातील श्रीकृष्णाच्या मूर्तीला घालत असे.

दाणे सरता नयन उघडले
कृष्ण सावळे तिने पाहिले
भावफुलाचे आसू पडती श्रीहरी चरणावरी

भगवंताच्या नामस्मरणात आणि त्याची ओवी गात त्याच्या भक्तीमध्ये रममाण झालेल्या जनाईच्या हातांना सुपातले दाणे संपल्याचं जाणवताच ते आपोआप थांबले आणि जनाईने डोळे उघडले. पाहते तो काय ज्या श्रीकृष्णाची मूर्ती मिटल्या डोळ्यांनी पहात ती त्याची मानसपूजा करत होती, तोच भगवंत तिच्या समोर जात्यावर बसून तिच्या कामात तिला मदत करत होता आणि त्यामुळेच आज तिचं काम नेहेमीपेक्षा लवकर झालं होतं. श्रीकृष्णाचं ते “सावळे सुंदर रूप मनोहर” पाहून आपल्या जन्माचं सार्थक झालं अशा विचाराने जनाईच्या डोळ्यात आनंदाश्रू उभे राहिले, तरीही भगवान श्रीकृष्णाकडे ती डोळे भरून पहात राहिली. भानावर येऊन जनाईने भगवंताच्या चरणांवर मस्तक ठेवलं आणि आपल्या मनातली भावफुलं अश्रुंच्या रूपाने भगवंताच्या चरणांवर वाहिली.

भगवंताप्रती असणारी श्रध्दा, भक्ती आणि विश्वास ही त्रिसूत्री जर डळमळीत नसेल तर तुम्हाला देवदर्शन घ्यायला देवळात जावं लागत नाही. देवाच्या भक्तीमधे असलेली अद् भूत शक्तीच भगवंताला तुमच्यापर्यंत घेऊन येते.

गायक आणि संगीतकार विठ्ठल शिंदे यांनी आपल्या मार्दवपूर्ण आवाजात हे गाणं गाऊन गाण्यातील भक्तीभाव आपल्या हृदयापर्यंत पोचवला आहे.

– लेखन : विकास मधुसूदन भावे
– संपादन : देवेंद्र भुजबळ. ☎️ 9869484800