काही नाती ही जणू “विळा भोपळ्याचे सख्य” असलेली असतात. अर्थात याला काही सन्मान्य अपवादही दिसून येतात. असाच एक छान अपवाद म्हणजे श्रीमती मीनाताई विजय कामत, बी.एससी, फार्मासीस्ट, लायन्स क्लबच्या सदस्य, चित्रकला, हस्तकला शिक्षक, सामाजिक कार्यकर्त्या यांच्या सहस्र चंद्रदर्शन सोहळ्यानिमित्त त्यांची भावजय विद्या मंत्री यांनी त्यांच्यावर केलेले काव्य होय. मुलगा तुषार याने आप्तस्वकीयांच्या उपस्थितीत मोठ्या थाटात आयोजित केलेल्या सोहळ्यात सादर करण्यात आलेले हे काव्य सर्वांची छान दाद घेऊन गेले. हे काव्य पुढे देत आहे.
मीनाताईंच्या वाढदिवसाबद्दल न्यूज स्टोरी टुडे परिवारातर्फे मनःपूर्वक शुभेच्छा.
— संपादक
मृदुभाषिनी, कमलनयनी,
अजुनी बहरात I
विसरून भूतकाळ,
मनसोक्त वावरी तु भविष्यात I
मुक्तहस्ते उधळले कलेचे रंग I
उमटवले तया जीवनी इंद्रधनुष्यी तरंग I
कला भाषा पारंगत,
जमवी सर्वस्तरी जगी मंडळ I
पाहूनी उत्साह विसरलो वय
पळभर थांबे ही काळ I
वात्सल्याने न्हाले नंदन ,
कृतार्थ झाले जीवन,
स्विकारून भाग्याचे देणे I
पाठवणी करी नववधूची,
लेवून शेला, सौभाग्याचे लेणे I
दु:खायलाही फुंकर क्षणभर,
पहावा अंधारातून दिनकर I
आश्वासन हे मधुकन्येचे,
करी चिंता दूर I
पाठराखण करी जन्मभर,
हे संजिवनी सूर I
सुप्रभात होता रिक्त होते,
सुमनांची ओंजळ I
पंचेद्रियांना सुखावते,
ही सुगंधी दरवळ I
दिवसामागून दिस सरले,
काळ्याचे ही पांढरे झाले I
राजकन्येचे परिवर्तन झाले,
राजमातेचे तेज निखरले I
आव्हाने समर्थ पेलून,
पदरव हळूवार I
नवतेजाने बिनधास्त करी
सहस्रचंद्रदर्शन पार I
नकळत जाहल्या
असतील चुका I
न बाळगला किंतु I
पदरी घेतल्या मोठ्या मनाने,
तुम्ही तर ईश्वरी सेतू I
हिमसावली बनून,
संग झरे घेवूनी,
झालात अथांग सागर I
मार्ग दाखवाया सज्ज दीपस्तंभ,
बनतो आधार I
शिंपल्यातले अगणित मोती,
वेचावे तरी किती ?
भान विसरावे लागे आम्हा,
वदावे तरी किती I
उत्साहाने जमले नातलग,
आतुरलै प्रिय सातासमुद्रापार I
अंतर्यामी तृप्त जिवलग,
देखे दिव्य दृष्टी ने आरपार I
शर्यतीत मग नसे मागे,
धावले पुष्करणी तून तुषार I
सहस्रचंद्रदर्शने अर्पिते हा शब्दांचा नजराणा I
नजराणा नव्हे हा तर भावनांचा गजरा I
स्विकारावा आम्हा सर्वांचा मानाचा मुजरा I
— रचना : डॉ विद्या मंत्री. मुंबई
— संपादन : देवेंद्र भुजबळ.
— निर्माती : सौ अलका भुजबळ. ☎️ 9869484800