जगणं

येईल साठी येईल सत्तरी,
करायची नाही चिंता
प्रत्येक दिवस मजेत जगायचें,
वाढवायचा नाही अपेक्षांचा गुंता ll१ll

वय झाले म्हातारपण आले,
उगाच कोकलत बसायचं नाही
विनाकारण बाम लावुन,
चादरीत तोंड खुपसायचं नाहीं ll२ll

तुम्हीच सांगा छंद जोपायसाला,
वयाचा संबंध असतो का ?
रिकामटेकड घरात बसुन,
माणुस आनंदी दिसतो का ? ll३ll

पोटापाण्यासाठी पोर सुना,
घर सोडून जाणारच
करमत नाही करमत नाही,
सारखं सारखं म्हणायचं नाही ll४ll

आवडत्या कामात दिवस घालवायचा,
घरातल्या घरात वा बागेत,
हिंडायचे – फ़िरायला जायचे ll५ll

आता आपलं काय राहिलं
फालतु वाक्य म्हणायचे नाही,
पिढी दर पिढी चालीरीतील
थोडेफार बदल होणारच ll६ll

पोरपोरी त्यांच्या संसारात,
कळत नकळत गुंतणारच,
तु तु मै मैं जास्त अपेक्षा,
कुणाकडूनही करायच्या नाहीं ll७ll

मस्त पैकी जगायचं सोडून,
रोज रोज मरायचं नाही,
स्वतःच स्वतःला समजवायच असत,
वास्तु तथास्तु म्हणत असते,
हे उमजुन नियमान जगायचं असतं ll८ll

– रचना : कुसुम(छाया) सासवडे. पुणे