हऱ्याभऱ्या निसर्गाक,
आकार उकार दिलस,
स्वर्गासारख्या कोकणाक,
शापित केलस ॥१॥
लाल चिरो लाल मातयेत,
हिरव्या शालूक लाल किनार,
आम्बो काजू मेवो कोकणात,
परप्रांतीयांच्या डोळ्यात वायट नजार ॥२॥
डोंगर टेकड्यात नदी खोरी,
वस्ती वसली डोंगराखाली,
ईतभर पोटाक कष्ट भारी,
तुफानी पावसाक गाऱ्हाना घाली ॥३॥
वरसा वरसाक इपरित घडता,
ढगफुटी रूपान पावस कोसाळता,
भूस्खलन झाला रस्तो खचलो,
इर्शाळगड कोसळूक लागलो ॥४॥
अवचित रात्री आवाज झालो,
साखरझोपेत जीव गेलो,
तान्ही-बाळा गुरा-ढोरा,
इर्शाळवाडीत हाहाकार झालो ॥५॥
कोन ऱ्हवले कोन गेले,
रडुक पाटी कोन उरले,
सुखी संसार व्हावन गेले,
इर्शाळवाडीत ढीग साचले ॥६॥
तुमका आमका सगळ्यांक वाटता,
देवाक काळजी आसता,
माणसाची पापा शिक्षा दिता,
देव मातूर बगीत ऱ्हवता ॥७॥
डोळ्यातला पानी सरना नाय,
पावसाक दया येत नाय,
घितय शपत न यवची,
डोक्यार सूटकेस आठवणींची ॥८॥
- — रचना : सौ. वर्षा महेंद्र भाबल.
— संपादन:देवेंद्र भुजबळ. ☎️ 9869484800
So well written as always remarkable and unusual, I could relate and placed myself in that situation.
There is a urgent need to focus on our attention on natural disasters that are taking place in over the world due to damage to environment. Bharat and other countries are paying price for such environmental imbalance leading to natural disasters which can be defined as natural phenomenon leading to loss of lives and properties. Please heartfelt request stop destroying or playing with nature and environment which eventually harm us..